Cornish Rex
Podstawowe informacje
Historia rasy
W Anglii, w latach 50., szylkretowa kotka o imieniu Serena, należąca do pani Niny Ennismore, urodziła pięć dorodnych kociąt. Jedno z nich znacząco wyróżniało się spośród reszty. Był to krótkowłosy, pręgowany kocurek o falowanej sierści. Od swojej właścicielki otrzymał imię – KALLIBUNKER.
Gdy kocięta podrosły, Kallibunker zaczął ujawniać inne charakterystyczne cechy. Były to: długa, smukła sylwetka, szczupła talia i owalna głowa z szeroko rozstawionymi, „nietoperzowatymi” uszami. Kocurek był jedyny w swoim rodzaju dlatego właścicielka postanowiła przedłużyć jego rasę. Opierając się na swoim doświadczeniu i działając w porozumieniu ze znanym hodowcą Brianem Stirling-Webbem oraz genetykiem A.C. Jude’m pokryła Serenę jej synem. W ten sposób na świat przyszły trzy kocięta, z których dwa miały falujące futro po swoim ojcu. Nina powtórzyła tę procedurę jeszcze kilka razy otrzymując w rezultacie idealny materiał hodowlany i czyniąc z Kallibunkera protoplastę Cornish Rexów. Nazwa nowej rasy powstała od miejscowości, w której została zapoczątkowana i uznano ją w Anglii w 1967 roku.
Niestety jej pierwszy przedstawiciel nie żył długo więc jego miejsce zajął Poldhu, o nietypowym, niebiesko-kremowym ubarwieniu. On z kolei został ojcem Lamorne Cove, niebieskiej kotki, która zapoczątkowała amerykańską linię cornishów uznaną w Stanach Zjednoczonych w 1979 roku. Pod koniec lat 60-tych, w celu wzmocnienia rasy rozmnażanej do tej pory kryciem imbredowym, rozpoczęto krzyżowanie jej osobników z kotem syjamskim, brytyjskim i amerykańskim krótkowłosym oraz rosyjskim niebieskim.
W Polsce pierwszy cornish rex pojawił się w 1992 roku.
Dodatkowe informacje
Linki zewnętrzne
